Vegir Krists

.

Íhugul rannsókn á Jóhannesarguðspjalli sýnir að það er að mestu byggt á hans eigin íhugun varðandi líf sitt með Jesú.

Opinberun Jóhannesar sýnir á hinn bóginn að uppruna þess sé að finna í framtíðarsýnum. Hér er ekki að finna neinar andlegar útgiskanir á ytri þekkingu lífs í framtíðinni. Samsetning framtíðarsýnanna sýnir einnig, svo lengi sem maður hafi getuna til að túlka sínar eigin innri sýnir og svo framvegis, að þær eiga upptök sín á æðri stöðum en á þeim þar sem okkar ytri væntingar verða til í ímyndunarafli okkar. Í þessu tilfelli er ekki hægt að blanda þessu saman við hinn persónulega huga. Upptökin eru einnig greinilega skilgreind, þó að slíkt væri engin trygging í slíkum upplifunum: „Þetta er opinberun Jesú Krists, sem Guð færði honum til að sýna þjónum sínum það sem brátt muni gerast. Hann kunngjörði það með því að senda engil sinn til þjóns síns Jóhannesar..."

Flestir nútíma guðfræðingar sem aðhyllast mótmælendatrú hafa ekki áhuga á svona opinberunarskrifum. Þeir hefðu eiginlega ekki hæfileikana til að afbrengla þau með vitsmunalegum aðferðum sínum. Í besta falli gætu þeir það að hluta því þeir geta ekki öðlast „aðferð" uppruna þeirra og tengds symbólisma með sinni eigin upplifun. Í kaþólsku kirkjunni eru til hugmyndir um opinberun*, en fólk les þær varla því þær standa sjálfsánægju margra einstaklinga og kirkja í hinum nútímaheimi of fjarri. Á hinn bóginn vísa frjálsar kirkjur og sértrúarhópar beint til opinberunarinnar*, en hafa ónógan, vitsmunlegan skilning á hinni spádómslegu framtíðarsýn. Slíkt leiðir þau til að trúa á ytri hamfarir og í flestum tilfellum sjá þau sig sem þau útvöldu eða þau sem næst koma slíku (*opinberun: úr grísku = afhjúpun.)

Í kaflanum „Hvítasunnuatburðurinn (hvítasunnudagur)" hefur þegar verið bent á umskiptin á milli einstaklingsstarfs Jesú í hans nánasta umhverfi og þróunar á stærri skala.

Ef við lítum á Opinberunarbók Jóhannesar á sama samþætta hátt og guðspjall hans, eins og stungið er upp á í „Innganginum..." kemur óvæntur skilningur fram sem er ekki að finna í skrifuðu máli.

Þessi opinberun sýnir röð atburða sem tengjast röð atburða í lífi Jesú. En hér er án nokkurs vafa verið að ræða um þróun mannkyns, jarðar og alheims. Jafnvel innri og dulspekileg rannsókn á því staðfestir einfaldlega að það er ekki bara samsafn af myndum fyrir þroska eða „vígslu" einstaklinga, eins og sumir héldu, þó slíkt getið hjálpað einstaklingum sökum hliðstæðna við guðspjöllin. Raunsvið opinberunarinnar sjálfrar hefur meira með vitundina að gera þar sem bornir eru atburðir sem áttu sér stað í kringum Jesú Krist fyrir 2000 árum saman við þróun mannkyns og jarðarinnar í alheiminum, samofin á svipaðan máta. Hérna fylgir einnig alheimshlið Krists, til samanburðar við starf hans sem sonur manns fyrir 2000 árum. Frá þessu sjónarmiði væri hægt að komast að niðurstöðu varðandi atburði sem áttu sér stað á smærri skala fyrir um það bil 2000 árum síðan.

Opinberunin er samt sem áður óviðjafnanlega flóknari en lýsing guðspjallanna. Hún er ekki bara „vörpun" varðandi það sem Jóhannes sá í lífi Jesú á atburði heimsins.

Opinberunin í „undirstöðuatriðum" sínum lýsir atburðum í mörgum víddum eða sviðum tilvistar. Tímaröðin er einungis önnur í röðinni. Þetta sýnir að margar túlkanir sem sagnfræðilegir atburðir má aðeins líta á sem framtíðarsýnir og eru oft frekar misvísandi.

Frá annarri, en einnig leyfilegri hlið, sér R. Steinar að sumir nútíma andlegir lærisveinar geta í dag séð fyrir framtíðarástand vitundar. Sjá R. Steiner í: „Die Apokalypse des Johannes", fyrirlestrar árið 1908.

Samkvæmt Otto Hanish, stofnanda hinnar gömlu „Mazda" endurbót lífs hreyfingar sem hneigist til kenninga Zaraþústra, fann Oberdoerffer hliðstæður í hinum lífeðlisfræðilegu kerfum, t.d. í taugatengingum manneskjunnar. Bók: „Apokalypse", frá „Deutsche Mazdaznan- B." Gablonzer Str.7, 76185 Karlsruhe, Germany, - ef enn fáanleg; hugsanlega aðeins á þýsku).

Arthur Schult: „Das Johannesevangelium als Offenbarung des kosmischen Christus" (Jóhannesarguðspjallið sem opinberun alheimskrists) og „Weltenwerden und Johannesapokalypse" (Þróun heimsins og Opinberunarbók Jóhannesar) gerði tilraun til dulspekilegrar túlkunar kafla fyrir kafla. Þetta eru að sjálfsögðu þekkingaraðferðir, að mestu byggðar á rannsókn tákna, en margar athugasemdir mætti gera varðandi slíkt. 

Í hefðbundinni (kristinni) guðfræði, Opinberunarbók 5:6 var reifað í smáatriðum sem grundvallarsýn: lambinu var slátrað en stendur samt sem áður upprétt frammi fyrir hásæti Guðs. Frá kirkjulegu sjónarmiði hefur verið litið á kirkjuna sem þann fyrsta stað það sem hið nýja er innleitt. Annars meðhöndluðu guðfræðingar Opinberunarbókina í tengslum við hið helsta traust á „ríki" Guðs, sérstaklega í tengslum við samsvarandi ræðum frá tíma klerkdóms Jesú. Sá Guð hófst með Jesú, en á enn eftir að fullkomna, og heldur áfram uns því er lokið; sjá Filippíbréfið 1:6. Gert var ráð fyrir upphafi „nýjum himni og nýrri jörð" (Opinberunarbókin 21) með krossfestingunn og upprisu Jesú – og síðan var gert ráð fyrir áframhaldandi þróun í þá átt. Opinberunarbókin fjallar samt sem áður um óheyrðar hamfarir, sama hve táknrænt litið hefði verið á slíkt. Hin greinilega mótsögn á milli nokkurs sem var í raun þegar til og síðari skilningur mun aðeins leysast þegar slíkt vitund er skilinn að einhverju marki, sem Jesú sýnir þegar hann endurtekur sífellt orðin „Tíminn er kominn og er þegar hér"… (Opinberunarbókin 4 og 5): Hún lýsir að nokkuð á andlegra sviði sem þegar er raunverulega til mun birtast síðar meir.

Á þessum tímapunkti er viðeigandi að bæta við almennum hugmyndum um meðhöndlun opinberana, ekki bara opinberunar Jóhannesar heldur einnig annarra, flestar stuttar „opinberanir" úr óviðurkenndu ritmáli alda á eftir Kristsburð eða nútíma óviðurkenndar framtíðarsýnir skyggnra manna sem eru blandaðar í eðli sínu. Fyrir utan þetta má einnig finna ýmsar „spár". „Grundvallarskrefin" í Opinberunarbók Jóhannesar eru ábyggilega eins óhjákvæmileg og hin mismunandi þroskastig fósturs eða manneskju eða ákveðin þroskastig dulspekings. Það veltur samt sem áður á einstaklingnum hvernig farið er í gegnum þessi skref. Maður getur lært mikið á auðveldan máta og þannig forðast sársauka og óþægindi, eða maður getur beðið eftir miklum hörmungum. Ef maður skoðar atburði heimsins, óháð spámönnum, tekur maður eftir sömu reglu. Sama hvort um er að ræða einstaklingsbundin örlög eða hvort verið er að skoða hlutina í stærra samhengi.

Atriði innan framtíðarsýna, sem eru ekki frumgerðir og því minni grundvallaratriði, eru andleg kerfi. Eftir ákveðinn undirbúning gætu hlutir hafa náð því stigi að ákveðnir framtíðaratburðir fylgja, sem verða sífellt meira afmarkaðir að gæðum, rými og tíma. En þessi orsakabundnu kerfi í einstaklingum og hópum breytast með mannlegri viðleitni, síðan breytast atriði í framtíðinni einnig, ef þau er ekki óumflýjanlegar frumgerðir. Því breytast framtíðarsýnir öðru hvoru. Þetta á sérstaklega við fólk hvers framtíðarsýnir eru ekki af sama ítarlegu stigi og framtíðarsýnir Jóhannesar. Framtíðarsýnir þeirra geta fljótt orðið úreltar. Umfang mannkynsins er samt sem áður takmarkað af mannlegri leti.

Skyggnt fólk getur annað hvort virt fyrir sér óljósar hvatir, líklegast er síðan að þær séu réttar, eða það sér þegar greinilegri möguleika í táknrænni mynd, eða jafnvel nákvæmir efnislegir atburðir. Slíkt getur verið blandað upplýsingum frá undirmeðvitundinni því atriðin hafa líklegast ekki enn verið fastbundin, fyrir utan einfaldar varpanir frá upplifunum í fortíðinni á framtíðina eða annarri blekkjandi skynjun sem á sér oft stað eða túlkunum sem eru að fullu rangar.

Aðrar mótsagnir í slíkri „framtíðarskynjun" endurspeglar augljóslega ýmsum mótsagnakenndum kringumstæðum framtíðarinnar. Í hinum sameiginlega huga mannkyns sem táknar hið „raunverulega", möguleikar ekki enn alveg fastbundnir" sem á upptök sín helst í mannlegum hugarburði... Allir taka meðvitað eða ómeðvitað í þessu samfellda ferli við ákvörðun framtíðarinnar. (* Sjá einnig aukaglugga við lok kaflans varðandi hinar „sjö skálar reiðar").

Á vissan hátt er jörðin meðvituð, frjáls lífvera og það er ekki okkar að segja Guði hvernig skilja eigi þennan hluta af tilvist hans. Á hinn bóginn er maðurinn einnig frjáls og getur tekið ákvarðanir til að leysa vandamál sín á betri máta. Frumurnar virðast einnig hafa ákveðinn breytileika í hegðun sinni, ekki stjórnaðar miðlægt af vitund mannsins, en þessi vitund getur tekist á við hana með jákvæðum hugsunum, o.s.frv.

Því hefur mun meira verið orsakað með því að umbreyta hugsunum og bænum, ást og trú á Guði, með björgun og náð, heldur en viðhorf forlagatrúar gefur til kynna.

Skynjun vissra dulspekinga að á æðstu stigum tilvistar úti fyrir tíma og rúm sé allt þegar þar og hin jarðbundna skynjun varðandi baráttu til að komast að taka rétta ákvörðun o.s.frv. eru báðar réttar, óháðar hvor annarri. Að etja þeim báðum saman, meta á heimspekilegan hátt, gerir ekki góð skil á ólíku eðli þessara stiga og leiðir til rangrar niðurstöðu.

Í fyrsta kafla Opinberunarbókarinnar lýsir Jóhannes fyrstu framtíðarsýn Krists eftir uppstigninguna. „Ég sneri mér við til að sjá", eða bersýnilegra í fjórðu kirkjunni „koma hingað…", "og ég var hrifinn í anda á Drottins degi" þýðir að hér kom Kristur ekki yfir Jóhannes heldur gat Jóhannes meðvitað „klifið" tímabundið upp á það stig sem talað er um. Þetta er mikilvægt og ekki táknrænt. „Ég er hinn fyrsti og hinn síðasti. Ég er hinn lifandi. Ég dó... Ég hef lykla dauðans og Heljar." Kristur sameinaður Guði talar við hann. Hérna tilgreinir hann einnig hið almenna efnisatriði sem er rauður þráður í opinberuninni: Gegnflæði hinna mismunandi sviða lífsins sem eru skilin eftir eða „myrkvuð", ekki með neins konar ljósi heldur hinu „sanna ljósi" Jóhannesarguðspjalls, af Guði. Í upphafi fæst samhengi af öllu þegar endurkoma Krists á dómsdegi „í skýjunum" er endurtekin.

„Söfnuðirnir sjö" (sjö kirkjur; Opinberunarbók 2-3) voru í raun til. Þeir innihalda ýmis menningarleg vandamál, hæfileika og möguleika sem Kristur lét „engla samfélagsins" skrifa um. Í þessu sambandi virðast „englar" einnig vísa til veraldlegra leiðtoga þessara safnaða. Bréfin á ekki einungis að skilja sem „yfirnáttúrulega" atvik. Söfnuðirnir gerðu ráð fyrir að engill fylgdi starfi þeirra. En notkun orðsins engill, sem ópersónuleg vera og máttur, getur einnig bent til þess að kristnu söfnuðirnir sjö í sjö bæjunum endurspegla einnig hvers konar hæfileika þeir innihalda, sem einnig eru tjáðir annars staðar.

Því hlýtur eitthvað að vera til í því þegar guðspekilegar, mannlífsspeki- og rósakrosshreyfingar eru allar sammála því að hinir „sjö söfnuðir" séu menningarheimar. Samtímaumbreyting siðmenningar Vesturlanda í mildari menningarheim er sú breyting sem átti sér stað í 5./6. söfnuðum eða 6./7. söfnuðum. Stundum eru tilraunir gerðar til að koma á tengslum á milli hugmynda „Aquarian Era" sem hófst, samkvæmt ýmsum stjörnuspekilegum eða nýaldarstefnum á milli 1961 og 2000 eða jafnvel 2242. R. Steiner heldur því fram að heildaráhrif hennar verða ekki sýnileg fyrr en árið 3500. Þetta var tengt ályktunum undir-tímabila (sub-era) 300-400 ára. Þó þetta sé byggt á alheimshringrásum hefur verið litið framhjá nokkur mikilvægu hér.

Eðli opinberunarinnar er ekki byggð á „síendurtekinni eilífri endurtekningu sömu tólf stjörnumerkishæfileika". Ímynd spírals, þar sem allt þróast í hærri og hærri svið, væri betri lýsing á þessu. Hin grundvallar „skammtastökk" mannkyns og þróun heimsins í opinberuninni er ekki einungis hægt að sjá sem grunn fyrir sífellda hreyfingu á möndli jarðar eins og snúðvísir og stjörnuspekilegar kringumstæður. Ef samtímasaga er skoðuð hefur sífellt hraðari þróun átt sér stað. Hérna getur maður fundið fyrir íhlutun einhvers æðra. Ef maður vill leita að hringrás sem uppruna opinberunarbreytinga verður að viðurkenna frekari stærri hringrás. Opinberunin gæti samt sem áður verið að ræða um þessi áhrif.

Ef velt er fyrir sér rannsóknum á alheimsbreytingum árla í sögunni, sem ekki fá nægilegan gaum, eins og finna má í gömlum dagatölum, fornleifafræðilegum uppgötvunum, skrifuðu máli, þjóðsögum eftir H. J. Andersen og aðra, er hinn stjarneðlisfræðilegi raunveruleiki og því einnig tímabilin sem tengjast honum ekki jafn stöðugur og við héldum upprunalega. Hann virðist breytast eða missa tímabundið hlutverk sitt sökum róttækra áhrifa. Í slíkum tilfellum væri mikilvægi hringrásar hins klassíska tíma enn meira takmarkaður heldur en á tíma hina „fimm safnaða" sem guðspekingar reyndu að útskýra sem menningarheima Indlands, Persíu, Egyptalands og Kaldea, Grikklands og Róm… og menningarheimur Vesturlanda allt fram í nútímann.

Í samanburði við eftirfarandi skref í opinberunarbókinni standa hinir „sjö söfnuðir" fyrir stigi (stigum) sem gæti verið hægt að ná tökum á með mætti vitundar hins ytra lífs.

Hinar „sjö fyrri kirkjur" voru í raun og veru til. Í meginhluta ways-of-christ.net er einnig minnst á almennt mikilvægi mismunandi menningarlegra hópa. Það er einnig mögulegt að rannsaka spurninguna hvort álíka eiginleikar sem tilheyrðu hinum „sjö kirkjum" séu til innan kirkna nútímans eða hópa innan kirknanna og kristinna hreyfinga. Engin kennsl eru ætluð í aðaldráttum og þess vegna er ekki minnst á niðurstöðurnar hér. En í eftirfarandi efnisgreinum er stuttlega minnsta á kirkjur með sín mismunandi sjónarmiða til að gera einstaklingum kleift að leita eftir líkindum sjálfir. Engin kirkja er dæmd hér þar sem einungis Kristur getur gert slíkt. Þvert á móti gæti maður fengið tilfinningu fyrir hinu leynda mikilvægi hinnar alkirkjulegu hreyfingar „unity in diversity", eins og alheimsmynstur hinna „sjö tóna".

Heildaryfirsýn á kristni fer ekki að vera sýnileg fyrr en maður skoðar alkirkjulegan fjölbreytileika kirknanna. Þeir sem vilja draga úr upplýsingum kristinnar trúar og finna minnsta þekkta nefnara hinna stóru kirkja halda aftur af hvöt fólks og kirkna sem nauðsynleg er til að horfa fram á við í endurnýjun kristinnar trúar. Kristin trú hefur orðið yfirborðskennd í samanborði við hina fyrri kirkju. Kristnir menn verða að læra hver af öðrum. En á meðan þessi ferli stendur geta allir haldið í persónuleika sinn. Meiri vitund hvað varðar að tilheyra innan fjölbreytileika kirknanna þýðir ekki að tilraunir séu gerðar núna til að ná fram kristinni trú að fullu sameinaðri. Kristur sjálfur, í bréfum sínum til kirknanna sjö, minntist alls ekki á þessa einingu. Hann vissi að fólk væri mismunandi. Annars staðar spáir hann fyrir um tíma þegar einum fjárhirði og einni „hjörð", en þýðir það að hjörðin sé án nokkurs konar innri fjölbreytileika? Hinn æðsti fjárhirðir er Kristur sjálfur. Hann er einnig sá eini sem gæti kallað fram sameiningu kirknanna á réttan hátt. Hver myndi hlusta á einhvern annan? En skref í þessa átt eru möguleg. Hér eru nokkrar athugasemdir varðandi stefnu helstu kirknanna og því sem þær telja vera helstu hindranir hvað þetta umræðuefni varðar (felst fólk í kirkjunum hefur ekki áhuga á að hafa hindranir á vegi sér):

2. Kaþólska kirkjan vill að spurningin varðandi hlutverk embættis Jóhannesar, sem þýðir Páfinn í öðrum kirkjum, sé tengd við hugmynd þess sem sýnileg full sameining kirknanna undir stjórn hans. Jesús sagði Pétri að hugsa um „lömbin" og „sauði".(Jóh 21). Jesús setti ekki Pétur yfir hina lærisveinana og hópa þeirra heldur hins núverandi meginstraum kristinna manna. Jóhannes átti t.d. sínar eigin kirkjur í Asíu (sjá að ofan), Páll leitaði margra safnaða, o.s.frv. Því kemur spurningin fram hvað það myndi þýða í dag ef eftirmaður Péturs myndi „setja sauðina á beitiland". Fulltrúar rétttrúnaðarkirkna höfðu gefið til kynna að þeir myndu viðurkenna einhvers konar „heiðursforgang" páfans án beins valds yfir öðrum kirkjum; álíka og hlutverk rómverska biskupsins í frumkirkjunni sem sá fyrsti á meðal jafningja. Sumir guðfræðingar mótmælenda hugsuðu meira segja um þetta en páfagarður brást ekki beint við. Síðar skrifaði páfinn að aðrar kirkjur myndu velta fyrir sér því hlutverki sem þær telja að páfadómur ætti að hafa Tillitssemi myndi ekki skaða neinn. Ef að kirkjurnar myndu sameinast myndu þær án nokkurs vafa velja sameiginlegan leiðtoga.

4. Tilbeiðsla Maríu eins og þekkt er í kaþólsku kirkjunum og rétttrúnaðarkirkjunum er ekki iðkuð í kirkjum mótmælenda, en ekki er litið á slíkt sem aðalhindrun við meiri einingu. Second Vatican Council samþykkti að í kirkjusiðaspurningum gæti leynst gagnlegur mismunur, samkvæmt viðhorfum trúmannanna. Við þekkjum t.d. viðleitni prests á 5. og 6. áratuginum sem reyndi að endurreisa einhvers konar tilbeiðslu á Maríu í kirkju mótmælenda.

5. Annarsvegar getur maður skilið að lög kirkjunnar (CIC) sé viðkvæmt umræðuefni því að áður fyrr leiddu þau einnig til misnotkunar. En hlutverk hennar í dag ætti ekki að snúast eitthvað sem hindrar viðleitni kirknanna til að kalla fram meiri einingu. Sjálf biblían framfylgir ekki hlutverki hefðbundinna kirkjulaga í kaþólsku kirkjunni. Þessa stundina á þetta við eina kirkju. Hver kirkja getur haft og verður jafnvel að hafa sín eigin lagaboð og þar með sín eigin „lög" upp að ákveðnu marki, svo lengi sem hún er eining eða jafnvel undireining. Kirkjurnar sjálfar stjórna breytingum á slíkum reglum - svo lengi sem enginn vilji að allar aðrar kirkju samþykki þær án umhugsunar. Þó að einhver myndi vilja ræða að taka við stjórn CIC veit jafnvel kaþólska kirkjan að slíkt verk myndi krefjast nýs, sameiginlegs ráðs sem myndi búa til eða setja saman ný, sameiginleg lög. Árið 1983 aðlagaði kaþólska kirkjan sín eigin lög að hinni nýju „guðfræði fólks Guðs" sem samþykkt var á Second Vatican Council árið 1962. Þetta er því ekki umræðuefni sem myndi hindra leiðina að einingu.

6. Annað sem olli ágreiningi var spurningin um réttlætingu mannsins frammi fyrir Guði, annað hvort af verkum manns eða af frelsaranum. Þar sem sameiginlegt álit er til staðar á milli kirkna kaþólikka og mómælenda varðandi þessa spurningu þarf eiginlega ekki að ræða hana.

Það er auðvitað mögulegt að ná fram persónulegu sambandi við Jesú Krist og Guð. (Sjá einnig síðuna „Bæn...".) Þetta er aðalatriðið. Jafnvel hvatirnar sem koma að utan geta komið beint með handleiðslu Guðs ef maður tekur eftir hinum fíngerðu táknum.

Það er samt sem áður annað stig á þessari tengingu sem getur aðeins komið í ljós í söfnuði með öðrum: „Hvar sem tveir eða þrír eru saman komnir í mínu nafni þar er ég mitt á meðal þeirra (Matt 18,19-20). Við fyrstu þýðir þetta einfaldlega það sem textinn segir. Þessi upplifun væri erfiðari úr fjarlægð, t.d. ef fólk samstillir hana, en hún er þó möguleg. Dulspekingur gæti upplifað þessa einingu án hins munnlega samkomulags þó slíkt væri of mikið fyrir flesta. Fólk er yfirleitt ekki í stakk búið fyrir líf einsetumannsins.

Þessi tegund af bænafélagsskap getur leitt til venjulegra persónulegra hringrásar. Maður getur einnig fundið þetta í sókn eða í öðru trúarlegu samfélagi sem passar við einstaklingsbundna trú manns. Þú að hefð sumra kirkja gæti lagt ofuráherslu á hlutverk þeirra fyrir trúmennina breytir það ekki tilgangi þess að vera í söfnuði með öðrum.

Eftirfarandi framtíðarsýn lýsir, fyrst af öllu, hinum „24 öldungum", hinum „sjö öndum frammi fyrir hásæti Guðs" og hinum „fjóru lifandi verum" sem tilbiðja Guð, sem framsetning á hinna mismunandi upprunalegu hæfileika og sköpun. Síðan gat aðeins „lambið" með eiginleika Krists opnað bókina með innsiglunum sjö (Opinberunarbókin 4 - 8, 1). Þessi framtíðarsýn fer fram í himnaríki", í þessu samhengi á hinu guðdómlega svæði. Innihaldi innsiglanna er lýst, krafturinn er lýstur með táknum, hinir fjóru hestar og reiðmenn litaðir á mismunandi hátt. Breytingar á þessu stigi, eins og myndir í draumi, hafa aðeins óbein áhrif á atburði jarðarinnar. 

Þrátt fyrir eðli þessara stiga, beint aðallega að þróun hins efnilega ríkis á stærri skala, er sagt í upphafi: „Ég mun sýna þér það sem verða á eftir þetta" (eftir hina sjö söfnuði.) Á samsvarandi máta stungu R. Steiner og Arthur Schult upp á frekari sjö „menningarheimum innsiglanna" á jörðinni sem tengjast hreinsun viðeigandi stigs vitundarinnar. Hinn innblásna bók úr kristni „Book of true life" frá Mexíkó útskýrir innisiglin sem þau hafi átt upphaf sín á tíma „Kain og Abel" allt að tíma fullnustu þeirra.

Þessi texti gerir það ekki mögulegt að bera augljós kennsl á innsiglin með hinni efnislegu jörð í dag. Ef við hugsuðum á sama máta og vissar frjálsar kirkju myndu í besta falli veik bergmál fyrstu fjögurra innsiglanna vera í samræmi við heimsstyrjaldirnar tvær, jafnvægið á milli austur og vesturs og hungur og farsóttir. Áreitni sökum trúarbragða og stórslysa með alheimsuppruna gætu fylgt á eftir loftsteinar, jarðskjálftar, heimskautabreytingar - sjá einnig kaflann: „Hinar sjö skálar reiðar"

Á milli 6. og 7. innsiglisins eru textaheitin „þeir innsigluðu" og „mikill fjöldi hvítra klæða á himnum".

Atriðið í Jóhannesarguðspjalli 2: brúðkaupið í Kana og Jesús ýtir út kaupmönnum út úr musterinu, með sameiningar- og skuldbindingareðli sínu, minnir okkur þegar á þessa kafla opinberunarinnar (samanber okkar kafla „Brúðkaupið í Kana" og „Hinn heilagi ákafi...", og Jóh 2)

Á meðan Jesú spáði fyrir í Jóhannesarguðspjalli 5 um aðskilnað andanna á milli þeirra sem höfðu gert gott og þeirra sem höfðu gert eitthvað illt, lýsingin á hinum sjö innsiglum lýsir „Merking hinna útvöldu sála innsigli frá tólf ættum".

Framtíðarsýn englanna með básúnurnar sjö á sér stað í „himnaríki" (Opinberunarbókin 8,2 - 11,19). „Bænir hinna heilögu", „eldur altarins sem varpað var ofan á jörðina", og einnig básúnurnar sjálfar sem hljóðfæri notuð með höfðinu (munninum) endurspegla andlegra svið, eins og væri í draumi með slíkum táknum. Þetta er uppruni breytinganna sem ná til jarðarinnar að hluta til, þar sem ýft er við mismunandi tegundum skuggavera.

Þrátt fyrir þetta andlega, ekki efnislega eðli „básúnanna", reyndu dulspekingar einnig að lýsa þeim hér sem veraldlegum „menningarheimum hinna sjö básúna" eftir innsiglin. Þó erfitt sé að finna leifar af slíku á okkar tíma væri ekki mögulegt að sjá hina þjáðu skóga og eitur í tengslum við eiginleika 1. og 2. básúna. Í 3. básúnunni tóku sumir eftir því að blys féll á 1/3 áa sem hétu „vermouth" = Chernobyl, það þýðir það sama á staðbundnum tungum. 4. básúnan gæti undirstrikað stjörnumerki eins og það sem átti sér stað í miðjum ágúst árið 1987 með þríhyrningi allra pláneta. Hluti af nýaldarhópunum hugleiddi þá án þess að vísa til opinberunarinnar en með vísun til opinberunartölunnar 144.000 manns, kölluð „Rainbow Warriors" á tungu indíána, um hið meinta upphaf eða millistigsástand á leið til nýaldar. 5. básúnan - reykur frá brunni undirdjúpsins, járnengisprettur, fimm sársaukamánuðir... -gæti tengst Persaflóastríðinu árið 1991; 6. básúnan líka sem gæti einnig sýnt jarðskjálfta. 7. básúnan leiðir til „musteri Guðs" ásamt leiftri og röddum, þrumum og reyk, gæti einnig haft innri, dulspekilega merkingu.

7. básúnunni fylgja einnig raddir: „Drottinn og Kristur hans hafa fengið valdið yfir heiminum og hann mun ríkja um aldir alda."; eitthvað hefur að minnsta kosti verið ákveðið á andlegu stigi sem hefur ekki verið að fullu gengið í gegn á jörðinni. Máttur „básúnanna" er sambærilegur við „ummyndunina á Tabor-fjalli (sjá okkar tengdu kafla og Matt 17) og með kenningarnar í því samhengi, einnig Fjallræðan, o.s.frv. (Sjá kaflan okkar „Fjallræðan" og Matt 5-7) 

Eftir 6. básúnuna „töluðu þrumurnar sjö" (Opinberunarbókin 10, 11, 14). Jóhannes á að „innsigla" innihald þess og skrifa það ekki niður. Þá „verður musterið mælt í himnaríki". Tveir spámenn verða drepnir og endurlífgaðir. Hérna er hliðstæða við upprisu Lasarusar frá dauða í guðspjöllunum (Jóh 11 og okkar kafli).

Á öllum stigum atburðanna taka hin leiðandi andlega völd þátt sem og ýmis nauðug neikvæð öfl. Textinn útskýrir stundum eina hliðina í meiri smáatriðum, á öðrum tímum hina hliðina betur. Táknið á himni, „Kona klædd sólinni og tunglið var undir fótum hennar og á höfði hennar var kóróna af tólf stjörnum" (Opinberunarbókin 12) sýnir vafalaust „Sófíu" - gríska: viska - hina himnesku eða alheimsmóður, ekki svo mikið hlið móður á jörðunni; sjá kaflann „fyrsti hvítasunnuatburðurinn" á þessu vefsvæði. Minnst hefur verið á hennar stundum viðurkennda samband við Maríu. Á gamals aldri bjó María í helli, þar sem hina forna móðurgyðja Kybele hafði verið tilbeðin. Þetta var gríðarlega táknrænt, á þann hátt að vera eitthvað nýtt í þessu samhengi. „Barn" hennar í opinberuninni, barn himneskrar veru er fyrst af öllu himnesk sem „mun stjórna þeim með járnsprota og mun sífellt áminna fólk að fylgja sínu einlæga, sjálfstæða hjarta, og það hlýtur að vísa til sérstakrar leiðar sem hinn alheimskristur virkar. Sprotinn er ekki einungis tákn fyrir konung heldur „þann sem hefur eitthvað" og gæti einnig tengst hinum „himnesku gestgjöfum". Sjá kaflann „Hinar sjö skálar reiðar".

Hérna sjáum við tengsl á milli andlegs eðlis „fótabaðs" og Maríu frá Betaníu (Kaflinn okkar „Kristur og fótabaðið" og Jóhannesarguðspjall 12,13). Einnig fylgir með endurupptaka „nýrrar fæðingar" á sífellt hærri þróunarstigum.

„Drekinn" með sína neikvæðu engla er hið gagnstæða. Í gegnum „Míkael og engla hans" eru þeir sigraðir í alheiminum og kastað niður á jörðu. Himinn og jörð vernda þá núna fyrir konunni. 

Hin tvö neikvæðu öflin birtast einnig í þessari framtíðarsýn. Fyrst því sem er beint að þrám og hugsunarleysi (Opinberunarbókin 13, 1-10; samanber kafla okkar „Freistingarnar" og Matteus 4, 5-11). Höfuðin sjö eru síðar túlkuð í opinberuninni sjálfri sem „sjö fjöll þar sem skækjan Babýlon situr og fjöllin á sama hátt sem „sjö konungar". Opinberunin sjálf útskýrir hornin 10 sem „10 konunga" sem deila sömu skoðunum og veita dýrinu mátt sinn.

Hin undirliggjandi freistandi máttur þessa „dýrs" má umbreyta, sérstaklega með aflinu sem lýst er í kaflanum okkar „Húðstrýkingin" - Jóh 19, 1.

Hér (Opinberunarbókin 13, 11-18) sjáum við neikvæðum öflum beint að efnislegum hömlum („innbyggð nauðsyn"). Samanber kafla okkar „Freistingarnar" og Matteus 4, 1-4.

Hugmyndin um að merkja fólk á enni þess eða á hægri hendi, sem og talan 666 í þessum köflum, sem nauðsyn til að geta keypt og selt, má nú þegar greinilega finna í atburðum heimsins. Möguleikarnir á nettengingum með skipti á persónulegum gögnum, ávísanakortum, eða alþjóðlegum bankakóða 666, strikamerkið með þremur tvöföldum línum sem afmörkun = 666 í þessum kóða, tækin sem þróuð voru í Kanada eða þegar prófuð í Malasíu við persónuleg auðkenni á enninu eða hægri hönd, gælunafnið „La bête" = franska „dýrið", fyrir gömlu evrópsku viðskiptamiðstöðina í Brussel og svo framvegis sýnir tilhneigingu, hvort sem hún er meðvituð eða ómeðvituð og jafnvel til gamans gerð. Hið biblíulega „dýr úr jörðinni" er nákvæmlega eins og „skurðgoðið Mammon".

Frekari tilhneiging, sem er ekki að fullu lokið, er að vinn að hinum sívaxandi, dramatísku umhverfistengdu vandamálum. Fyrst með gagnslausum, tæknilegum umhverfis- „fegrandi meðulum" og síðan tækniveldis umhverfis-ofríki í stað þess að láta áhrifarík meðul lýðræðis gerast, með stuðningi fólksins. Gangvirki stjórnunar gengur getur með því að viðurkenna eðli sitt. Þetta ferli er tengt öflunum sem minnst er á varðandi „Krýning þyrnikórónunnar" (kafli okkar og Jóh 19, 2-3)

Í köflunum um drekann og dýrin tvö eru endurminningar hvað varðar nútímann ekki endilega öll sagan. Allt hefur sinn gang, eins og við minntumst á, ekki bara á hinni efnislegu jörð. Í eftirfarandi framtíðarsýn144.000 (Opinberunarbókin 14) birtast margar verur og englar hver á eftir annarri sem „skera upp" tvo mismunandi hópa á jörðinni. Þeir sem tengdir eru dýrinu er kastað í „reiði-vínþröng Guðs hina miklu", sem þýðir að náttúruöflin munu ráða framtíð þeirra. En að lokum kennir opinberunin enga „eilífa fordæmingu"; að lokum getur allt fundið leið til Guðs; og í æðri merkingu er allt umvafið Guði. Samanber Opinberunarbókin, 22, og tengdur kafli á þessari síðu um hina Nýju jörð...

Þeir sem voru stöðugir frammi fyrir dýrinu og mynd þess birtast í næstu framtíðarsýn, á tilvistarsviði sem umorðað er „glerhaf eldi blandað". Frá „musterinu á himni" koma sjö englar að nýju með „síðustu sjö vandamálin" í "skálum reiðar Guðs" til að hella úr þeim á jörðina, á „hafið", á „fljótið", á sólina, yfir „hásæti dýrsins", í fljótið „Efrat" og yfir „loftið" (Opinberunarbókin 15, 5-21).

Annarsvegar sjáum við enn æðra stig vitundar að verki; á hinn bóginn veldur þetta enn dýpra og tilvistarlegra fjaðrafoki allra þátta á jörðinni og hinn sýnilega hluta á alheiminum í kring. Fleiður, eitur, þjáningar, eldur, myrkur, neikvæðir „andar" og stórslys á heimsvísu með landreki, landi sem sekkur eða flóði, loftsteinahríð, þar á meðal aðskilnaður hinnar efnislegu siðmenningar „Babýlon" í þrjá hluta og eyðilegging hennar (Opinberunarbókin 17, 18, 24). Möguleiki eða „tímagluggi" fyrir atburði af þessum toga sýndu sig þegar með 6. innsiglinu.

Hér er einnig möguleiki á að nota lengri tímabil sem grunn. „Lokaræður" Jesú (t.d. Mark 13) og margir spádómar sem komur fram eftir opinberunarbók Jóhannesar stinga einróma upp á miðlægan atburð á árunum í kringum 2000 sem breyta öllu að nýju. (Sjá að ofan: „Um meðhöndlun opinberana"). Vísindalegar uppgötvanir hvers mikilvægi hefur enn ekki verið viðurkennt benda í sömu átt. Hinn gríðarmikla minnkun á jarðsegulsviðinu síðustu 200 ár og óvanalegur fjöldi jarðskjálfta og eldsumbrota á síðustu árum; og að sólin varð „bjartari" árið 2003 sem var óháð hefðbundinni hringrás sólarvirkni eins og hámark þess síðan 1999/2000, sýna þeim sem eru vakandi að eitthvað óvenjulegt sé að fara að gerast.

Ef að segulskautin breytast mikið eða ef segulsviðið fellur saman og endurbyggist í öfuga átt, eins og hefur endurtekið gerst í sögu jarðarinnar, myndi það einnig leiða til róttækrar jarðfræðilegrar breytingar. Þetta yrði ekki einungis staða fyrir mannkynið heldur ábyggilega nýtt jarðfræðilegt tímabil að auki. Ef hið segulmagnaða „Van Allen Belt" sem umkringir jörðina myndi tapa sínu líklega verndarhlutverki gegn ögnum og „geimryki" í óþekktan tíma gæti hin spámannlega loftsteinadrífa auðveldlega orðið að veruleika.

Þar sem opinberunarferli með guðdómlegum ákvörðunarstað og stjórnun margra náttúrulegra ferla af sjálfselskum meðlimum mannkynsins og „elítu" virðast bæði vera til, sem og viss jákvæð mannleg áhrif, gætu takmarkaðar breytingar á jörðinni, t.d. „nýjar aðlaganir" á stjarnfræðilegan skala, verið óhjákvæmilegar, fyrir utan breytinga á mannkyninu og vitund þess.

„And-kristnar" einræðistilraunir fólks sem vill halda í völd sín og einnig stytting eða endi þessa gamla tíma með breytingu með alltaf þremur dögum í myrkri hefur oft verið spáð fyrir um. Ekki er lengur hægt að vísa þessari breytingu á bug sem vitleysu. 

Nýrri „boðleiðir" frá öðrum aðilum - sjá kaflann „Um meðhöndlun spádóma" - kalla þetta umbreytingu í gegnum „núllsvæði" en eftir það fara þeir sem hafa þroskann til í gegnum alheims-andlegt aflsvið á jörðu - oft ónákvæmlega kallað „Photon Belt" - og gætu lifað með eiginleikum „léttra líkama" æðri vídda í efnislegum raunveruleika (sjá kaflana „Upprisan" og „Friðarríkið").

Frelsunargjörðir voru tilkynntar, fólk var tímabundið „sótt" af Kristi (samanber Opinberunarbókin 14, 14-16) eða af englunum af fólki sem var undirbúið, eða tímabundnir brottflutningar og frekari aðstoð af vináttum geimverum. Það veltur á hverjum og einum hvaðan hann/hún vonast eftir aðstoð. Þar sem bæði ljós og myrkur má finna í alheiminum stendur maður frammi fyrir líklegum margbreytileika af atburðum og það er gott að spyrja Guð um tilsjón hans í öllum aðstæðum og beita hæfileikum manns til að gera nákvæman greinarmun - því þetta er sérstaklega veraldleg leið til að finna einingu - í samhengi nýrra afla sem koma til staðar að ofan.

Það er einnig skref í opinberuninni, hugsanir varðandi refsingu eru óviðeigandi. Þetta er frekar hluti af hugtaki sem er rökrétt í sjálfu sér og bendir á frekara stig þróunar lífs á jörðinni. Áskorunin er að upplifa það sem gagnkvæma umbreytingu í æðri hluti þar sem hvert okkar mun finna staðinn til að leiðrétta þróun okkar. Sá sem meðtekur og beitir hinum endurnýjandi öflum á réttum tíma og með góðum vilja getur upplifað hina jákvæðu hlið þessu en finnur einnig fyrir þjáningu heimsins. Þeir sem vilja á hinn bóginn ekki viðurkenna hin nýju öfl upplifa þau sem eitthvað sem kemur að utan. Það er raunverulegt eðli „dómsdagsins" í skilningi opinberunarinnar. Maðurinn hefur frábært frelsi til að taka sínar eigin ákvarðanir en, eins og svo oft í lífinu, verður hann að taka ákvarðanirnar á réttum tíma, annars er engin ákvörðun möguleg. Þeir „hálfvolgu" (Opinberunarbókin 3:16) / „áhugalausu" eru ekki metnir mikils í opinberuninni (Sjá „Kirkjurnar sjö" með aukasíðu). „Aðskilnaður andanna" er hluti miðju atburða opinberunarinnar, á leið til lokaeiningu.

„Plágurnar sjö" - sú sjöunda enda með rödd frá himni „Það hefur gerst (því er lokið)!" - þetta er hliðstæð við orð Jesú á krossinum „Þessu er lokið (aflokið)!". Sjá t.d. Jóh 19, og kafla okkar „Krossfestingin".

Á dulspekilegan máta eða með viðkvæmni getur maður þegar upplifað í dag hvernig jörðin þjáist og öskrar á hjálp er hún undirbýr sig fyrir „erfiða fæðingu". Krossfestingin og greftrunin sem umbreyting að upprisu varðar alla jörðina og áhrif þess ná út fyrir hana. Hérna getur maður einnig fundið umbreytingu frá krossinum og ástandi út fyrir lífið og dauðann í upprisu sem virkar sem heild. Þegar horft er á það frá þessu sjónarmiði geta skref „síðustu plágnanna" gerst án hamfara eins og þau væru endalok heimsins.

Þar sem þessi spádómur er flókinn (sjá fyrsta kaflann „Opinberun Jóhannesar") gæti hin raunverulega þróun heimsins verið háþróaðri heldur en hún virðist vera fyrir fólki sem horfir á ákveðin atriði spádómsins, sem birtast ekki að fullu. Önnur svæði sýna plágur sem eru enn „háþróaðri" heldur en þær sem lýst er í opinberuninni.

Hérna finnum við einnig andlegan dómsdag. Þýðing Opinberunarbókin. 20:4 - "... þeir lifnuðu" uppfyllir ekki að fullu hina upprunalegu merkingu, það er einfaldlega „... þeir lifðu", (eins og það var bókstaflega þýtt í neðanmálsgreinum „Elberfelder-biblíunnar"). Hvað varðar sálirnar gæti þetta þýtt „að lifna að nýju" en fólk sem fylgdi ekki dýrinu gæti einnig haldið áfram að lifa á jörðinni. Það væri misskilningur að halda að allir af þeim verði að deyja.

Þetta stig er tengt upprisu Krists (kafli okkar og Jóh 20 - 21). Jafnvel í texta sjálfrar opinberunarinnar er það kallað „fyrsta upprisan".

Ekki hefur enn verið bundinn endi á hin neikvæðu öfl, samt sem áður þarf að vinna með ófullkomleika einstaklinga, sem er núna auðveldara.

Eftir „þúsund ár" birtast dreggjar af samansöfnuðum neikvæðum öflum til að verða leyst upp. Sjá næsta kafla.

Kjörorð Krists eru „Sjá, ég geri alla hluti nýja" - án undantekninga (Opinberunarbók 21:5). Hin „nýja sköpun" er samt sem áður lík hinum eilífu gildum sem áður birtust bæði í hverjum einstaklingi og á stærri skala. Núverandi aðgerðir eru einnig mikilvægar fyrir þá sem eiga von á því að opinberunaratburðir muni bráðlega eiga sér stað.

Á hinum nýja himni, sem minnst er á í textanum á undan jörðinni og hinni nýju Jerúsalem, er bent á nokkuð líkt alheimsupprisu. (Samanber kaflann „Upprisan" og Lúk 24, Mark 16). Hingað til hafði áhersla lýsingar verið á jörðina, en núna verður mikilvægi atburða fyrir sýnilega og ósýnilega „himinn" í forgrunni. Hér er ekki verið að vísa til hinn eilífa himinn Guðs sem nær út fyrir tíma og rúm, hann er óbreyttur, heldur heima sem skapaðir hafa verið. Hin smáa pláneta gæti reynst meira en „þróunarríki" jafnvel á alheimsskalanum; en lausn á vandamálum hennar gæti reynst mjög sérhæft, langsótt verkefni. Hið vafasama eðli sökum mikils frelsi mannanna og flækju í efnislegum málefnum er ekki að finna í öllum mögulegum „byggðum" heimum, samkvæmt Lorber og fleirum. Hin neikvæðu öfl sem kastað var á jörðina og núna í „díkið sem logar af eldi og brennisteini", samkvæmt framtíðarsýnum Jóhannesar, er ekki að finna í öllum heimum. Á sama hátt og Jesú hafði áhrif á mannkynið, umbreyting alls mannkyns á jörðinni með Krist myndi vafalaust hafa frekari, útbreiddari áhrif.

Hin þá endurnýjaða „nýja jörð" og tengdur atburður hinnar „nýju himnesku Jerúsalem" sem kemur niður til jarðar má bera saman við hvítasunnuatburðinn, en hér einnig á alheimsskala. Þetta er ekki hin landfræðilega Jerúsalem. Jörðin er á móti aðliggjandi alheimi á mismunandi sviðum.

Að auki er bent á hér að samkvæmt framtíðarsýn R. Steiner tengjast atburðir hinnar „nýju jarðar" einum af þremur nýjum „jarðarholdgunum", fylgja hver annarri í með gríðarlöngu tímamismuni. Hér skal minnst áað eðli hinnar biblíulegu „nýju jarðar" á rætur sínar að rekja úr öðru ferli en holdgunartakti eins og reiknaður hefur verið, t.d. heimsmyndarfræði hindúa einnig fyrir pláneturnar og alheiminn. Ef slíkt er tekið alvarlega nær þetta út fyrir Sæmandi og Rotnun sem við höfum talið satt til þessa dags og fer í æðri og æðri „áttundir" eða „spírala".

Jafnvel til samanburðar við mögulegar upplifanir í dag hverfur að fullu afstaða margra guðfræðinga varðandi það að opinberunin hafi einungis að geyma dæmisögur til áminningar án raunveruleika.

Marga aðra hluti sem ræddir eru í þessum köflum mætti hrinda í framkvæmd, fara út fyrir rannsóknina í samræmi við einstaklingsbundna þróun og kraft - þó sum sjónarmið séu dreifð og ekki alltaf endurtekin í hverjum kafla.

Slík rannsókn nær út fyrir þá venju margra guðfræðistefna og annarra stefna að „nota" Jesú í sínum vel meintu, einhliða sjónarmiðum á hlutum. Í þessu skyni er lögð áhersla á kaflana sem passa við þeirra skoðun og aðrir kaflar eru eyddir með útskýringum, breytt um merkingu þeirra eða þeir hunsaðir. Höfundar guðspjallanna gerðu sér grein því að fjölhæfni Jesú má betur útskýra með hjálp margra heimilda. Þeir voru nógu skynugir til að átta sig á hve mismunandi hin mismunandi sjónarmið voru. Margir guðfræðingar héldu samt sem áður að þeir hefðu gert mikla uppgötvun með því að finna mismunandi heimildir með mismunandi sjónarmið falin inni í guðspjöllunum sem hafa verið látin ganga í erfðir, t.d. svokölluð „Q heimild"; tengd vanhugsaðir spurningu sem höfundarnir gætu hafa haft rétt fyrir sér með. Núna er auðvelt að átta sig á að hver höfundanna gæti hafa haft að mestu leyti rétt fyrir sér, fyrir utan einstrengingshátt þeirra. Þetta gæti reynst ný hvöt fyrir hina alkirkjulegu hreyfingu.

Fólk sem samsamar sig öðru trúarlegum hreyfingum eða hugmyndafræðilegum bakgrunni, en hefur jákvæðan áhuga á hinni kristilegu nálgun, hvorki ónæmt né yfirborðskennt, eða sem getur séð eitthvað gagnlegt í því getur vafalaust lært eitthvað nýtt. Alveg og eins höfundur þessara greinar kynntist alls konar mismunandi hópum og fór að meta þá. Í dag hafa sumir fulltrúar eða meðlimir annarra trúarbragða farið að viðurkenna vissa eiginleika Jesú, á mun bersýnilegri máta en margir guðfræðingar. Það er erfitt að útskýra þetta á efnislegan hátt, en þetta gæti kallað fram hugsanir hjá þeim.

Fyrir utan þetta er ekki hægt að setja Krist á leigu af hinum mismunandi söfnuðum kristindóms. Nálgun hans getur gefið fólki einingarstyrk með miklum fjölbreytileika - ást á mjög djúpum og alvarlegum vilja og samræmda orku. Þetta jafnar samt sem áður ekki út allan ágreininginn, en gerir því sem er samrýmanlegt að lifa saman og gera það sem er ósamrýmanlegt sýnilegt. Kristnir menn hafa oft neitað af láta af hendi mátt Krists til að sameina (til að gera samleitið) mismunandi hugsanastefnur heimsins. Í þágu þess að bjarga jörðinni er kominn tími til þess að kristnir menn velti fyrir sér sínu raunverulega verkefni - ef gengið er út frá því að þeir vilji virkilega hugsa um sjálfa sig sem kristna menn.