Πίνακας: Η χριστιανική στάση – "Μέσα στον κόσμο", αλλά όχι "από τον κόσμο", ένας "τρίτος δρόμος".*

Όποιος αναζητά – με τον Ιησού ως πυξίδα και βοήθεια – την πρόοδο ξεπερνώντας τις προσωπικές του ατέλειες και αποκτώντας νέες αναδυόμενες αρετές (πρβλ. τις σελίδες «...Θεραπεία», «...Ηθική», και «...Ένας χριστιανικός δρόμος για την αντιμετώπιση της ζωής...»), κατ’ αρχάς θα πρέπει να:
- μεταχειρίζεται τον εαυτό του ειλικρινά και βάσει αυτού να αναλογίζεται τους άλλους (αντί να προβάλλει τα πάντα στους άλλους), πρβλ. Ματθ. 5:3 «Μακάριοι οι φτωχοί στο πνεύμα» ;
- να αφουγκράζεται την ώθηση της συνείδησής του και παρ’ όλα αυτά να βγαίνει από το καβούκι του (αντί να την καταπνίγει), πρβλ. Ματθ. 5:5 και 5:9 ...
- αντιλαμβάνεται ότι ψυχικά είναι εκεί και για άλλους, παρότι η προσωπική υλική ευημερία μπορεί να είναι προϋπόθεση για να μπορέσει να βοηθήσει άλλους (πρβλ. Ματθ. 5:7);
- αναζητά το ζωντανό Πνεύμα του Θεού, ακόμη κι αν οι εξωτερικές μορφές μπορεί να φαντάζουν λογικές (αντί να καθηλώνεται σε άκαμπτες μορφές), πρβλ. Ματθ. 6:5-8... και Ιωάν. 4:21-24;
- προσπαθεί να «είναι» θρησκευόμενος και να συμπεριφέρεται αναλόγως (αντί απλώς να «φαίνεται»), πρβλ. Ματθ. 5:8;
- να τολμά να ζει σύμφωνα με τα νέα διδάγματα, λαμβάνοντας υπόψη του ταυτόχρονα τους άλλους (ακόμη κι αν αυτά δεν έχουν πάντοτε μεγάλη σημασία σε αυτόν τον κόσμο), πρβλ. Ματθ. 5:15;
- είναι ταπεινός και πρόθυμος για βοήθεια (παρά να γίνει αλαζόνας), πρβλ. Ματθ. 5:19 και Λουκ. 9:48...

Όποιος πορεύεται με τόση περισσότερη αγάπη και σοφία και δεν βρίσκεται ο ίδιος στο δρόμο του Χριστιανισμού, θα διαπιστώσει ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι απλά ένας τρόπο ζωής, αλλά ένας πραγματικός πνευματικός δρόμος. Στο δρόμο αυτό μπορεί να βιώσει τον Ιησού ως πυξίδα, η οποία προσφέρει μια νέα ισορροπία σε σχέση με τους παράδρομους μονής κατεύθυνσης:

...με αυτό τον τρόπο, ο δρόμος του Χριστού αναδεικνύεται σε έναν τρίτο δρόμο πέρα από τις επιφανειακές αντιθέσεις του κόσμου μας - ένας δρόμος που οδηγεί ολοκληρωτικά στη Ζωή και στην αληθινή εν Θεώ πνευματική ελευθερία. Βλ. ακόμη τα τμήματα του κειμένου με έντονα γράμματα, και π.χ. τον Ιωάννη 17. , και το "Apokryphe Evangelien aus Naq Hammadi" (Απόκρυφα ευαγγέλια από το Naq Hammad): Το Κατά Θωμά Ευαγγέλιο 22. Αυτό δεν είναι αναποφασιστικότητα – η οποία θα διατηρήσει τις επιφανειακές αντιθέσεις ως πρόβλημα – και συνεπώς εξίσου δεν σημαίνει σύγχυση των δύο (αψίθυμη συζήτηση μέχρι τελικής πτώσεως). (Καλύτερο από την αναποφασιστικότητα θα ήταν μερικές φορές να απέχει κανείς τελείως από ένα ζήτημα ή να αποφασίσει για το ένα ή το άλλο – γνωρίζοντας ότι κάποιος άλλος θα μπορούσε να διαλέξει το αντίθετο). Αντ’ αυτού, ο τρίτος δρόμος της σκέψης συνεπάγεται την αναζήτηση μιας ανώτερης οπτικής γωνίας πέρα από τις αντιθέσεις, καθιστώντας δυνατές νέες, ελεύθερες διαπιστώσεις (αξιώσεις, διαβεβαιώσεις, θέσεις, αποφάσεις) – και έτσι το εκάστοτε πρόβλημα μπορεί να λυθεί. Όποιος έχει περάσει από το στάδιο της μάταιης αναζήτησης στη ζωή, μπορεί τώρα να εμβαθύνει με περισσότερο κέρδος στα περαιτέρω βήματα του Ιησού στα Ευαγγέλια ή στα Πάθη και τις Πράξεις των Αποστόλων (Πεντηκοστή). Αυτή η ικανότητα του ανθρώπου να πλησιάζει όλο και περισσότερο το «αληθινό φως» του Θεού (Ιωάν. 1:9) που είναι κρυμμένο πίσω από το «φαίνεσθαι» του κόσμου, είναι τόσο η αφετηρία όσο και ο στόχος αυτής της αναζήτησης (βλ. κυρίως κείμενο, μέρος 1).

Υπάρχει μία σχέση μεταξύ αυτών που αναφέρονται στα Ευαγγέλια και αυτών που κατά μεγάλο μέρος αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, βλέπε κυρίως κείμενο, μέρος 2.