Vegir Krists

Višbót viš lokakafla meginhluta okkar.

 Tafla: Kristiš višhorf: Ķ heiminum, en ekki af heiminum; sjį Jóhannesargušspjall 17.

Sį sem - meš hjįlp Jesś, sem męlikvarša - leitast viš aš sigrast į eigin göllum og tileinka sér heillavęnlega eiginleika (sbr. sķšurnar „...lękning", „...sišferši", og „...śrvinnsla..."), veršur fyrst aš
aš glķma viš sjįlfan sig meš heišarlegum hętti og žį fyrst hugsa um ašra į žeim grunni, (ķ staš žess aš varpa öllu į ašra), sbr. Mt. 5,3 „sęlir eru fįtękir ķ anda";
- hlusta į örvun samviskunnar, en „koma samt śt śr eigin skel", (ķ staš žess einfaldlega aš bęla allt), sbl. Mt. 5,5 og 5,9 ...;
- athugiš aš hann/hśn ķ skilningi sįlarinnar er einnig til stašar fyrir ašra, žó aš eigiš heilbrigši sé skilyršiš fyrir žvķ aš geta hjįlpaš öšrum (sbr. Mt. 5,7);
- leita eftir hinum lifandi anda Gušs, einnig žó aš ytri umgjörš kunni aš vera gagnleg, (staš žess aš festast ašeins ķ umgjöršum), sbl. Mt. 6,5-8... og Jóh. 4,21-24;
- aš vera (trśašur), og haga sér ķ samręmi viš žaš, (ķ staš žess aš lķta ašeins žannig śt), sbr. Mt. 5,8;
- aš treysta sér til aš lifa samkvęmt nżjum skilningi jafnvel žó aš žaš sżna žurfi tillitssemi ķ samskiptum viš ašra (ķ staš žess aš taka einungis tillit til žess sem skiptir einhverju mįli ķ žessum heimi), sbr. Mt. 5,15;
- žrįtt fyrir hinn nżja skilning aš lķta į sig sem hógvęran žjón (ķ staš žess aš verša sjįlfumglašur), sbr. Mt. 5,19 og Lśk. 9,48...

Žetta er įstrķkari og meira hyggin afstaša. Žvķ er mašur ekki lengur manns eigin hindrun į veginum. Mašur getur tekiš eftir aš kristin trś er ekki bara lķfsvegur heldur raunveruleg andleg leiš. Į žessari leiš getur mašur einnig haft Jesś sem įttavita sem gerir okkur kleift aš finna nżtt jafnvęgi śt fyrir hinar einhliša „röngu slóšir":

Aš vera hvorki lyft upp ķ ytra śtliti →

Heldur aš vera virkur ķ hinu ytra lķfi →

- né aš takast į loft inn ķ hreint andlegt lķf

- og aš vera stofnsett/ur ķ innra lķfi.

Ķ staš žess aš hugsa ašeins →

    Aš einbeita sér aš efnisatrišunum →

- eša ašeins hugleišslutómi

    - ķ mešvitašri, hugleišslužögn.

Aš leita eftir hinum „ytri Guši į himnum"

- og leyfa honum aš taka mynd ķ persónuleika manns

Aš sjį vott af hinum óbreytanlega skapara

- ķ breytingum (frjįls) lķfs.

Aš kynna sér lög hins nįttśrulega heims

- og aš finna fyrir sköpunarlaginu aš baki žeirra.

Hvorki aš framkvęma hvatir aš fullu →

    Heldur aš samžętta žęr →

- né aš eyša žeim

    - og aš umbreyta žeim

Aš nota tķma, rżmi og kringumstęšur og samhljóminn sem fylgir žvķ

- žrįtt fyrir aš vera óhįš/ur žeim ķ manns eigin sjįlfi.

Aš vinna śt į viš

- og bišjast inn į viš  (Benedictine meginregla).

Aš reyna aš skilja jįkvętt framlag annarra (virkt umburšarlyndi)

- og aš sveipa sjįlfan sig sinni eigin trś.

Aš nota hiš rökrétta, greinandi hvel

- og hiš „dulspekilega" og tilbśna heilahvel - meš brśnna į milli.

Aš vita af huglęgri skynjun

- og aš leita eftir einstaklingsmišušum sannleika śt fyrir hin mismunandi huglęgu ķhugunarefni.

Aš lęra af (uppbyggilegum) hefšum

- og aš leyfa žeim aš verša aš manns eigin lifandi andlegu višleitni.

Išja undirbśningsęfingar

- og aš vonast eftir nįš  (kristin dulspeki).

Aš tala persónulega viš Guš

- og ķ mętti hans.

'Eša elska nįunga okkar'

- eins og okkur sjįlf.

Aš višhalda vitsmununum

- og leita śt fyrir hana.

Hvorki aš „leysast upp ķ alheiminn" →

    Heldur aš vera ķ heildinni →

- né til aš herša „sjįlf" manns

    - sem mešvitaša frumu af žvķ.

Aš virša lķkamann sem verkfęri

- og aš vaxa ķ huga og anda.

Aš samžykkja fyllingu lķfsins og įbyrgš

- eftir hin „žröngu hliš".

Berjast viš réttar įkvaršanir ķ vitundinni į jöršinni

- og hafa grun um plan Gušs sem til er į öšru stigi (vitundar).

Aš veita einnig öšrum innsżn

- eins og slķkt er žeim til góša.

Aš breyta til ķ umhverfi manns/ķ žjóšfélaginu

- žaš sem hefur einnig bętt einstaklingsbundna vitund.

Aš vera samśšarfullur varšandi mótlętiš į jöršinni

- og aš njóta handleišslu Gušs.

Aš vera ķ andlegum söfnušum

- og nįlgast Guš sem einstaklingur.

Aš virša fjölbreytileika fólks

- og leyfa hinum almenna kjarna manna ķ öllum aš blómstra.

...Vegur Krists er žvķ Žrišji vegur śt fyrir augljósar mótsagnir* heimsins - vegur til fulls lķfs og raunverulegs andlegs frelsi ķ Guši. Sumir feitletrašir hlutar megintextans og samhengi žeirra mun śtskżra žetta betur. Sjį einnig Jóh 17, og hiš óvišurkennda Tómasargušspjall 22. Žetta er engin óįkvešni - sem myndi višhalda andstęšunni sem vandamįli, og žvķ einnig ekki „skammtķmatślkun". (Žaš vęri stundum samt betra en óįkvešni aš halda sig annašhvort alveg frį įkvešnu žema eša aš velja annaš af bįšu - ķ žeirri vitund aš einhver annar kann aš velja hitt meš sama hętti.) Ķ staš žessa alls er žrišja leišin til aš hugsa aš leita aš yfirskipušu sjónarmiši utan viš andstęšurnar bįšar sem bżšur upp į nżjar, óheftar yfirlżsingar (forsendur, stašfestingar, fullyršingar, įkvaršanir) - og leysir žannig viškomandi vandamįl. Sį sem nęr jafnvęgi ķ lķfinu getur nś meš meiri įrangri dżpkaš skilning sinn į Jesś ķ gušspjöllunum eša pķslarsögunni og sögu lęrisveinanna (hvķtasunna). Žessi fęrni mannanna, aš nįlgast stöšugt hiš „sanna ljós" Gušs - Jóh. 1:9  - sem fališ er heiminum, er bęši śtgangspunktur og markmiš žessarar jafnvęgislistar. (Sjį megintexta okkar, fyrsti hluti.)

Žaš eru tengsl į milli žessara einstaklingsbundnu skrefa ķ gušspjallinu og žróunarinnar į stęrri męlikvarša ķ Opinberunarbókinni.

*) Einnig „tvķskipting".

Update english/ deutsch

Tilbaka į upphafsķšuna „Leišir Krists“
http://www.ways-of-christ.com/is

  Meira framboš og żtarlegri textar į öšrum tungumįlum.
Leišir Jesś Krists, framlög hans til mannlegrar vitundar og til breytinga mannkyns og jaršarinnar:
Óhįš upplżsingasķša meš nżjum sjónarhornum af mörgum svišum reynslu og rannsókna; inniheldur hagnżtar įbendingar fyrir persónulega žróun.